ข่าวสารน่ารู้เกี่ยวกับ " พวงกุญแจคลาสสิค "

โพสต์ที่ 2

ข่าวสารน่ารู้เกี่ยวกับ  " พวงกุญแจคลาสสิค "

                      เมื่อกล่าวถึง  ยางพารา  ทุกคนจะนึกถึงภาคใต้  เนื่องจากเป็นพืชเศรษฐกิจที่สำคัญของภาคใต้  ซึ่งสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้หลายอย่าง  เช่น  น้ำยางนำมาทำยางแผ่นยางแท่ง  ถุงมือยาง  ส่วนไม้ยางพาราจำหน่ายเป็นไม้แปรรูปและเฟอร์นิเจอร์  สร้างรายได้จากการส่งออกเป็นจำนวนมาก 

             จะมีใครคิดว่า  ใบยางที่เราปล่อยให้ร่วงลงตามธรรมชาติโดยไม่สนใจใยดีนั้นจะสามารถนำมาขายและประดิษฐ์เป็นสิ่งของ  เครื่องประดับ  จนกลายเป็นสินค้าที่เป็นที่รู้จักและส่งออกได้ 

             วิธีการทำเริ่มจากการนำใบยางขนาดใบเพหลาด  (ไม่อ่อนและแก่จนเกินไป)  การเลือกเก็บใบยางจะเก็บครั้งละมาก ๆ  โดยไปขอจากสวนที่กำลังจะโค่นทิ้ง  มีช่วงเวลาเก็บใบยางมีเพียง  2  เดือน  คือมีนาคม  -  เมษายน  หลังจากนี้ไปแล้ว  ปลายใบจะดำไม่สวย  เมื่อได้ใบยางมาก็นำมาคัดใบเสียออกก่อนที่จะบรรจุใส่กระสอบนำไปแช่ในลำคลองที่น้ำไหลเพื่อให้เยื่อใบยางเปื่อย  กระแช่ต้องใช้เวลานานเป็นเดือน  แล้วนำมาใส่ตะแกรงล้างเยื่อออกให้หมด  แล้วนำไปแช่น้ำยาฟอกขาวประมาณ  3  ชม.  ล้างน้ำสะอาดแล้วนำไปผึ่งลมให้แห้ง

ใบที่ได้จะเหลือเป็นโครงใบสีขาวที่จะคัดขนาด  แบ่งเป็น  9  ขนาดด้วยกันตั้งแต่เล็กสุด  2  นิ้วครึ่งไปจนถึงใหญ่สุด  12  นิ้ว  นำมาบรรจุใส่ถุง ๆ  ละ  100  ใบ  จำหน่ายราคา  5-50  บาท  ไล่ไปตามขนาดส่งขายทั้งภายใน  และต่างประเทศ  สำหรับนำไปตกแต่งบรรจุภัณฑ์และงานประดิษฐ์ต่าง ๆ  ตามต้องการ
             นอกจากจะขายเป็นใบยางแล้ว  กลุ่มแม่บ้านได้นำใบยางมาสร้างมูลค่า  โดยนำมาย้อมสีและประดิษฐ์เป็นผลิตภัณฑ์ตามรูปแบบที่ต้องการ  เช่น  กลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านชีน้อย  หมู่  1  ตำบลถ้ำ  อำเภอตะกั่วทุ่ง  จังหวัดพังงา  นำมาประดิษฐ์เป็นดอกไม้นานาพันธุ์กลุ่มแม่บ้านเกษตรกรควนสุบรรณ  หมู่  2  ตำบลควนสุบรรณ  อำเภอบ้านนาสาร  จังหวัดสุราษฎร์ธานี  นำมาประดิษฐ์เป็นผีเสื้อใบยางพัดโบกใบยาง  พวงกุญแจ  แมลงปอ  ใบยางและดอกไม้  และกลุ่มแม่บ้านเกษตรกรบ้านหูแร่  หมู่  3  ตำบลทุ่งตำเสา  อำเภอหาดใหญ่  จังหวัดสงขลา  นำมาประดิษฐ์เป็นดอกไม้  ทั้งสำหรับตกแต่งบ้านหรือเป็นเข็มกลัดติดเสื้อ